Een nieuw vinkje op mijn bucketlist !! Tongariro Alpine Crossing !!!  twee dagen nagedacht of ik het wel zou meedoen...uiteindelijk met veel schrik beslist om het toch maar te doen. Vooraf werden we toch wel wat bang gemaakt hoe zwaar het was...En het was zwaar!!  Wandeling van 20 km, eerst 800 m omhoog, dan 1000 omlaag... 7u gestapt...  Op de Devil's staircase dacht ik echt dat ik het niet zou halen en heb ik echt aan terugkeren gedacht. Na deze hel, kwam een tweede beklimming, een derde en dat ging zo maar door 3u lang. Maar wat een pracht! Ik denk niet dat ik al ooit zo'n overweldigende wandeling heb gedaan. Ik heb vele stukken alleen gewandeld want de groep viel steeds uiteen in verschillende subgroepjes afhankelijk van wie rap, traag of moe was. De stilte daar is ongelooflijk, je hoort alleen vogels en je eigen voetstappen op het grint en zover je kan kijken alleen maar natuur, natuur en natuur. Ik probeer foto's te downloaden maar is niet zo evident met het internet hier. De fans van de Lord of the Rings zullen het wel herkennen, en neen, ik heb mijn ring niet in de krater laten vallen :-) (maar voor alle duidelijkheid, het is niet Mount Doom die we hebben beklommen maar de berg ernaast).

Gisteren verbleven in de middle of nowhere (ja zelfs in de middle of nowhere is er nog een middle of nowhere), zonder iets van telefoonontvangst. Geslapen op een schapenboerderij!! hoeveel schapen ze op zo'n boerderij hebben kan je je niet inbeelden. 

Morgen rijden we naar Wellington (5u rijden van waar we hier zijn, in Tongariro National Park).

Mijn groepsgenoten plannen een uitgaansavond :-). Dus nu ik vandaag al heb getoond dat 40'ers de tongariro crossing kunnen doen, kunnen we misschien ook eens tonen dat we nog kunnen uitgaan :-). Ik merk wel dat die jonge gasten wat rapper recupereren, hoewel sommigen ook echt doodop waren. Ik was zelfs niet de laatste tijdens de tocht :-)