Nu een hele week al in Nieuw Zeeland.... Eindelijk af van die jetlag. Hoewel we er al enkele zware dagen hebben opzitten. De dag na Tongariro Crossing had iedereen echt wel "jelly legs"... Als je iedereen zag lopen was ik zeker niet de oudste :-). Gelukkig moesten we die dag niet veel meer doen dan 5u rijden naar Wellington. Wellington is een leuke, dynamische stad, de steden hier doen mij een beetje aan Barcelona denken, strand + veel moderne gebouwen. De rijke Europese geschiedenis delen ze echter niet. Je moet echt zoeken naar een gebouw dat meer dan 100 jaar oud is.

In Wellington ook het nachtleven opgesnoven... maar daar kon ik de jongeren helaas niet bijhouden. Na een paar uur fun in een karaoke bar zijn de "oudjes" van de groep om 12u gaan slapen. Echter, we hebben nog niet al te zwaar het onderspit moeten delven want om 1u is uiteindelijk iedereen komen slapen en dat vanwege de "jelly legs" maar ook het vooruitzicht dat we de volgende dag om half 6 moesten opstaan omdat we een ferryboot moesten nemen naar het Zuidereiland.

Gisteren 3,5 u ferryboot naar Zuidereiland, wat een prachtige ui!tzichten!

Gisteravond en vannacht blijven we voor een keer op dezelfde plaats slapen. Handig om eens alle rommel te kunnen laten liggen (ja kinderen, onze kamer ziet er helemaal uit als een slaaplokaal op KSA kamp) dat krijg je met al die trekkingrugzakken.

Vandaag wandeling van 4u door Abel Tasman National Park. Weerom alleen maar prachtige natuur, goudgele stranden, blauwe zee en dan groen, groen, groen. Als je foto's ziet denk je dat wij in Europa ook wel zo'n uitzichtjes hebben en dat is ook wel zo maar bij ons is alles klein en heb je misschien één mooi strandje. Hier is die natuurpracht gewoon mega en eigenlijk toch niet echt te vergelijken met iets wat ik al zag in Europa. De wouden en bergen komen hier tot tegen het strand. Dus in je gezichtsveld zie je tegelijk groen, blauw en goudgeel. Dit was dus de plaats waar Abel Tasman voor het eerst voet aan wal wou zetten toen hij Nieuw Zeeland ontdekte maar uiteindelijk afdroop toen hij verjaagd werd door de Maori. Pas 200 jaar later kwam Cook opnieuw langs.

Nu aan het chillen op de camping met een appelcider en hopend dat ik dadelijk enkele foto's kan opladen.